دیر‏نوشته من در مورد الفبای وبلاگ‏نویسی

86/7/5:: 2:20 صبح فضل الله نژاد دیدگاه

 در ایام نمایشگاه رسانه‏های دیجیتال، با افراد مختلفی گفتگو کرده بودیم. از خبرنگار گرفته تا کسانی که صرف کنجکاوی می‏خواستند درباره وبلاگ بدانند.
در‏آ‏ن‏میان مراجعه خواهر دانشجویی که برای تحقیقات درس دانشگاهی خودش درباره  وبلاگ سوالاتی داشت، مانند بقیه افراد جزو امور جاری و معمولی نمایشگاه به نظر می آمد.

اما بعدتر  فعالیت و تحقیقات موفق و مفید ایشان باعث تحسین  و خوشحالی و دلگرمی شد.

ایشان علیرغم اتمام درس مربوطه، کار تحقیقی خود را در مورد وبلاگ‏نویسی طلاب رها نکرده و شروع به نوشتن مطالبی در مورد بعضی از آن‏ها کرده‏اند.

البته طبق معمول که قرعه هایی این‏چنین به اسم من می‏افتد، حاشیه‏نویسی ایشان از وبلاگ مرحوم‏ شب‏نوشت شروع شده و بدین‏وسیله مجبورم کرده اند چند‏کلمه ای به عنوان واکنش بنویسم.

اول این‏که انتظار داشتم مطلب ایشان بیشتر محتوا و روش را نقد کند. اما خودشان هم گفته‏اند که هدفشان فقط معرفی بوده است.

دوم این‏که واقعا فکر نمی‏کنم وبلاگ من مطلب مفید یا قابل‏توجهی برای کسی داشته باشد و آن‏را صرفا برای معرفی در فعالیت‏های وبلاگی و  بیان نظرات رسمی یا شخصی ایجاد کردم و حرف‏هایم را در وبلاگ‏ دیگرم می‏نویسم. 

اما با این حال ننوشتن یا به قول دوستان کند نوشتن من دلایلی دارد که اگر کسی حوصله‏اش را دارد در ادامه مطلب بخواندش!

ضمن این‏که همین‏ نوشته‏ها را به عنوان اجابت دعوت حامد عزیز به بازی وبلاگی الفبای وبلاگ‏نویسی محسوب و تقدیم می‏کنم!

 راستش مشکل اصلی من با فضایی است که بعضی از این دوستان وبلاگ‏نویس ایجاد کرده‏اند. البته چنین رفتار‏هایی از همان ابتدا که وبلاگ‏نویسی به‏راه افتاد وجود داشت. اما الان که اینقدر فضای وبلاگستان تغییر کرده، نمی‏توان آن‏ها را تحمل کرد.  

من معتقدم وبلاگ، نوشتن آن، خواندنش، ارتباط‏های وبلاگی و همه چیز‏هایی که به وبلاگ مربوط می‏شوند، جزئی از زندگی و مندرج در نامه اعمال ما هستند که به عنوان یک مسلمان باید به آن‏توجه داشته باشیم.

وقتی مطلب می‏نویسیم. وقتی برای نوشته‏های دیگران کامنت می‏گذاریم. وقتی بحث می‏کنیم.  

همچنین رعایت اخلاق و آداب معاشرت به طور طبیعی مورد انتظار است.  

اما ما چه می‏کنیم؟ سری به وبلاگ‏ها و کامنت‏هایشان بزنید. ببینید چند نفر اصلا نگاهی به مطلب نویسنده بیچاره انداخته‏اند! و چند نفر جمله‏های تبلیغاتی‏شان را درج کرده‏اند! تعارف‏های آن‏چنانی، مطالب بی‏ربط که در واقع می‏بایست پست وبلاگ خودشان می‏شد؛ عکس‏های غول‏پیکر‍؛ التماس‏های خجالت‏آور برای لینک دادن و سر زدن، حضور دائم و عشقولانه در وبلاگ خانم‏ها! و و و 

حتی به وبلاگی که صاحب آن فوت کرده رحم نمی‏کنند! در بین تسلیت‏ها و نوشته‏های دوستانش، می‏بینی یک نفر نوشته: این پستت خیلی زیبا بود! اتفاقا من‏هم در همین مورد چیزی نوشتم که حتما باید بخونی!!! 

در لینک کردن که مصیبت دیگری در جریان است. واقعا ملاک لینک کردن به یک وبلاگ مطالب خوب و مفید بودن آن‏است یا لینک دادن به من؟؟؟

 اصلا کدام وبلاگ‏ها را باید بخوانیم و در لیست مراجعات ما باشند؟ آن‏ها‏که به وبلاگ من سر می‏زنند و کامنت به‏به و چه‏چه می‏گذارند؟ اصلا کی گفته باید برای هر پستی کامنت گذاشت؟

دعواهای وبلاگی هم داستان دیگری ‏است. مثلا وسط دعوا یکی می‏آید و بدون این‏که بداند جریان چیست یک آجر بر سر یکی می‏کوبد!

بعضی از مسائل مخصوص پارسی‏بلاگ است. مثلا وبلاگ و نوشته منتخب فرصت خوبی برای معرفی وبلاگ‏ها به خواننده‏هاست. اما ببینید وقتی یک نوشته یا وبلاگ منتخب می‏شود، سیل تبریک و تهنیت در کامنت‏های همان پست سرازیر می‏شود، دریغ از این‏که بسیاری از این افراد حد‏اقل همان پست را خوب بخوانند! نشانه‏اش هم این‏که بعد از آن دیگر هیچ‏وقت به آن وبلاگ مراجعه نمی‏کنند!! اگر وبلاگ خوبی است که باید همیشه خواننده و کامنت‏هایش زیاد بماند؟!

اصلا دوستان فکر می‏کنند در منتخب شدن یک وبلاگ چه اتفاقی می‏افتد؟ کاش مهندس فخری کمی بیشتر در مورد روند آن توضیح می‏داد که توهم‏ها برطرف شود. به خصوص برای کسانی که سر این مسئله دعوا و قشقرق به‏راه می‏اندازند. 

حرف‏های زیادی داشتم. اما خیلی طولانی شد. در واقع این‏ها بخشی از مسائلی است که مانع و ماتم بزرگی برای نوشتنم شده و اگر‏چه نشستن کبوتری روی درختی، آن‏را تکان نمی‏دهد، اما به‏هر‏حال بال و پرم بسته شده است.

احتمالا این مطالب به بعضی‏ها بربخورد یا به کار خودم ایراد‏های زیاد‏تری وارد باشد. اشکالات را با کمال میل و استقبال می‏شنوم و سعی می‏کنم بر‏طرف کنم. اما ایجاد فضای سالم نقد و گفتگو یکی از نیاز‏های اساسی محله ما در وبلاگستان است که بسیار محروم و مغفول است. کمک کنیم تا با برطرف کردن نقص‏ها وبلاگ بهتری داشته باشیم و اصولا آدم بهتری باشیم!

حالا طرفداران نیم‏فاصله بفرمایند شب‏نوشت درست است یا شب نوشت؟!

کلمات کلیدی: