حضراتِ "حزبِ هوا " تفاوت چندانی با بقیه ی اهلِ هوا ندارند. ادعای حزبِ الله بودن می کنند امِّا شاکله ی واقعی ِ حزب شان "هوا" است! اهلِ هوای نفسند. تفاوتشان این است که برای هواپرستی اشان حزبی عمل می کنند .فرقشان این است که هوای این ها با بقیه متفاوت است. اهل مبارزه اند . از خیلی از مظاهر ظلم و نفاق متنفرند و خیلی چیز های به ظاهر خوبِ دیگر . اما این ها برای خدا نیست. صرفا خوششان می آید. مداحی و عزاداری و عبادتشان هم همینطور است. همه این ها را آن طور انجام می دهند که خوششان میآید نه آنطور که دین بگوید.
به راحتی دین را به رای خودشان تفسیر می کنند. حضرت علی علیه السلام را مویّد فحاّشی می خوانند ! رهبری که جای خود دارد!
اگر عالم دینی هم اعتراض کرد، او را هم به فُحش می کشند. اگر برادر دینی نصیحت کرد، او را هم حرام زاده می خوانند. بنام حضرت زهرا سلام الله علیها جشن می گیرند و از انواع فسق و گناه ابایی ندارند. در مقابل، از تفسیق مومنین هم اِبایی ندارند. توهین و ناروا که سهل است.
البته خیلی طول نمی کشد که نوبت به اندک مقدساتی که برایشان محترم مانده هم می رسد. حتی حضرت ماه هم اگر بر خلاف میلشان حرف بزند، اگر نتوانند تفسیر به رای کنند، تحملش نخواهند کرد. کم ندیدیم نمونه هایشان را در سال های گذشته. تند رفته هایی که در میانه ی راه برگشتند و به همه چیز لگد زدند.
ما هم اشتباه کردیم. زیاد سکوت کردیم. بعضی اش را حمل بر دلسوز بودن، جوان بودن، عصبی و تحریک شده بودن کردیم. اما از حد گذشت. از حد گذشته بود و خبر نشدیم. به خودمان ظلم کردیم. به نظام ظلم کردیم. به رهبر ظلم کردیم و دلش را خون کردیم و به درد آوردیم، همان وقتی که فرمود این حادثه قلبم را جریحه دار کرد، باید فریاد می زدیم. وقتی دهانِ آلوده در فضای مجازی باز کردند و فحاشی را باب کردند، باید از آن رفاقت ها شرم می کردیم نه این که حق را به پای آن قربانی کنیم.
اگر سکوت نکرده بودیم، الان جماعتِ سبز که گروهِ دیگری از اهل هوای نفس خودشانند و دین خود ساخته ی ِ خود را دارند، با وقاحت و بیشرمی مدعیِ اخلاق نمی شدند!
به اسم مبارزه با دشمن، آب به آسیاب دشمن ریختند و سکوت کردیم. نظام و بسیج را بد نام کردند و سکوت کردیم. دوست را دشمن کردند و سکوت کردیم. مدعی ِ همه چیز، از انقلاب گرفته تا حزب الله و حتی خودِ دین شدند و سکوت کردیم. به روحانیت و مرجعیت بد گفتند و سکوت کردیم.
قرآن مجید چه توصیف زیبایی کرده است:
«أفرأیت من اتخذ الهه هواه و اضله اللّه علی علم و ختم علی سمعه و قلبه و جعل علی بصره غشاوة، فمن یهدیه من بعد اللّه، أفلا تذکرون.»(سوره جاثیه، آیه 23)
ای رسول خدا آیا نمی بینی آن را که هوای نفس خویش را خدای خود قرار داده و خدا او را با علم(پس از اتمام حجت) گمراه می سازد و برگوش و دلش مهر می زند و بر دیده اش پرده ای می افکند، پس چه کسی بعد از خدا او را هدایت خواهد کرد آیا پند نمی گیرید؟
حکایت اینان همین است که قرآن فرموده. اگر می بینید در اندیشه باطلشان اینقدر اصرار دارند و نصیحت و اندرز و هشدار هیچ کس در ایشان کارساز نیست، بر اساس همین رازی است که قرآن فرموده است. پرده ای بر دیدگانشان افتاده که نمی بینند. دین خود را دارند و خدای خود.
اینجاست که باید گفت:
لَکُم دینُکُم ای اهلِ "حزبِ هوا " !
کلمات کلیدی:
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
